De kwestie van esthetiek komt eerst in me op. Een schoon gebouw ziet er tenslotte gewoon beter uit dan een vuil gebouw. Een schoon gebouw biedt een meer gastvrije voorkant – en daarmee een aantrekkelijker vastgoedperspectief – voor het publiek. Net zoals we onze beste beentje voor zetten met een nette, verzorgde uitstraling, ziet een gebouw er op zijn best uit als het vrij is van vuil, vervuilende stoffen en vlekken die de schaduw zijn meest zichtbare – en vaak ook meest kwetsbare – eigenschap, de gevel.
Natuurlijk verdienen niet alle gevels van een gebouw evenveel zorg en aandacht. De locatie, functie en geografische en atmosferische omstandigheden van een gebouw spelen allemaal een rol bij het bepalen van het niveau van schoonmaakinspanningen die nodig zijn om het gewenste uiterlijk te bereiken.
Overweeg de functie: gebouwen die commerciële activiteiten huisvesten, in zaken-, theater- of winkelgebieden, rechtvaardigen vaak een hogere mate van reinheid dan gebouwen die industriële – of minder openbare – activiteiten huisvesten.
Als en wanneer besloten wordt dat de gevel van een gebouw wordt gereinigd, kan het bovendien zijn dat slechts een deel – bijvoorbeeld dat wat zichtbaar is vanaf het trottoir – wordt gereinigd. Een wolkenkrabber in Manhattan kan bijvoorbeeld alleen van de grond tot de zesde verdieping worden schoongemaakt, waardoor de schoonmaakinspanning wordt beperkt tot dat deel van de gevel van het gebouw dat zichtbaar is voor drukke pendelaars. Alleen de begane grond schoonmaken is een haalbaar alternatief wanneer het kostbaar kan zijn – om nog maar te zwijgen van roekeloosheid in een door vervuilende stoffen geteisterde, stedelijke omgeving – om de gevel van een gebouw volledig schoon te maken.
Ten slotte, wat er nodig is om een gebouw op het platteland schoon te maken, is doorgaans veel minder een inspanning dan wanneer datzelfde gebouw zich in een grootstedelijk gebied zou bevinden. Een landelijk gebouw kan alleen onderdompelen in water rechtvaardigen om milde verontreinigingen (zoals vuil) te verwijderen, terwijl een stedelijk gebouw hoogstwaarschijnlijk een meer diepgaande reinigingsinspanning zou vereisen – om meer gevaarlijke verontreinigende stoffen te verwijderen – om hetzelfde niveau van reinheid te bereiken.
Hoewel esthetiek de voor de hand liggende – en belangrijkste – reden is om de gevel van een gebouw te reinigen, komt de inspanning om de ondergrond bloot te leggen voor evaluatie en reparatie op een goede tweede plaats. Het is bijna onmogelijk om de toestand van een metselwerksubstraat in te schatten, bijvoorbeeld wanneer de gevel is bedekt met vuil, roet en / of een coating. Om te bepalen welke gebieden moeten worden gepatcht, gerepareerd of opnieuw afgedicht – of, in sommige gevallen, zelfs om de ondergrond correct te identificeren – moet de gevel worden gereinigd van alle elementen die een juiste evaluatie ervan in de weg staan.
Nog een andere belangrijke motivatie achter gevelreiniging is de inspanning om schadelijke verontreinigende stoffen zoals zwavel en stikstofoxiden en andere zure regenverontreinigingen uit de gevel te verwijderen. Deze verontreinigende stoffen dienen om de achteruitgang van de gevel te versnellen.
Voorbeeld: vocht is de belangrijkste oorzaak van verval van metselwerk. Wanneer vocht wordt gekoppeld aan oplosbare zouten uit vervuild regenwater of aan atmosferische gassen, wordt het verval versneld. Wanneer het oplosbare zout in water oplost, dringt het door poriën of scheuren diep in het metselwerk. Zodra het vocht is verdampt, herkristalliseert het zout zich en oefent het een enorme druk uit die het metselwerk van binnenuit afbreekt.
